در انتظارِ تو تا كی سحر شماره كنم؟

ای شب به من بگو‌ اکنون ستاره‌ها
نجواگران مرثیه‌ی عشق کیستند هنگام عصر برسر دیوار باغ ما
باز آن دو مرغ خسته
                        چرا
                         می‌گریستند
اجازه‌ات را از آسمان گَرفته ‌ام
عـوضِ
ستاره‌ی
نداشته ‌ام
امشب دیوانه ی انحصاری ات باشم
ماه جان
ابر که سهـل است اصلاً پشت خدا
قایـم شـو
جفتتان را خواهم بوسیـد‌‍
پاتوق هر شب
کُنج خیال آغوش توست
و بودن در این بهشت را
با هیچ چیز عوض نمی‌کنم
عطر خیالت
اغواگرے ست
ڪه سڪوت شب را
به غوغا مے ڪشد
تا در هجوم
بوسه هاے مڪرر
چالش لبها پرده درے ڪند
از سڪوت سر به مهر چشم هایمان
توکه نیستی احساسِ کودکی را دارم که موقع یارکِشی هیچکسی برای بازی انتخابش نکرده همانقدر مظلوم همانقدر تنها همانقدر بیچاره
بیقرار
مثل سربازے کہ ماه‌هاست از آغوش معشوقہ‌اش دور مانده
همان‌قدر دلتنڪَ
همان‌قدر بی‌تاب
همان‌قدر حریص
  بیا کنارم و بازوانت را در من حلقه کن
و در پیچشِ تنِ من بی تاب شو
تا عشق در رگهایم به رقص درآید
ڪَاهے
سر بزن بہ حوالیِ رویاهایم
مثلا بیا و
یواشڪے تنهایی‌ام را ببوس
یا غافل‌ڪَیرانہ دلتنڪَی‌ام را در
آغوش بڪَیر بڪَذار ڪَرم شود خیالم
از سردے ِ نبودن‌ها
اگه تو رویا باشی تا ابد می‌خوابم که ببینمت
اگه درخت باشی تا ابد به خاطرت بهار میمانم
یا که اگه پرنده ای باشی
نوازشگر ترینِ بادهای جهان خواهم بود
مهم نیست چه چیز
هر کجا که باشی من از قبل آنجا هستم
فقط برای دیدنت و ثانیه ای دوست داشتنت تو قوی ترین و واقعی ترین احساس من هستی
از من نخواه که حفره ای را در قلبم ایجاد کنم چون نمی توانم در توان من نیست

ڪاش تو دبیر عاشقانه هاے من بودی
من مے نوشتمت
تو ڪتابم مے ڪردی
من مے بوسیدمت
تو جلدم مے ڪردی
من در آغوشت مے گرفتم تو منتشرم مے ڪردی
من بوسه بوسه میمردم براے نگاهت
و تو مثل مجله ے عاشقانه ها بوسه بوسه
قاب مے گرفتے
در اتلیه ے خوشبختے
و یک عمر
یعنی چهارستون احساسم
در تصاحب نگاه تو باشد
توی زیبا
که با ناز نگاهت
از دلم قرار برده ای و
مرا به درد عشق
مبتلا ساخته ای و
مُخدّر چشم های توست
رو بر می گردانی از من
درد می گیرد تمام ِ جانم
نگاهم می کنی
اما کوک ِ کوک می شود کِیفـَم
خوب ببخش ڪہ
زبانم نچرخید
بگویم دلتنگے
امانم را بریدہ
ڪہ دوست داشتنت
از عمیق ترین لایہ هاے
دلم برآمد پرید توے
گلوم و نتوانستم
تحویلت دهم
من آدمِ
دوست داشتن هاے
پرسر و صدا نیستم
آرامم
ساڪت
ڪمے خجالتی
این یادت باشد
آدم هاے آرام
رازهاے پرآشوب دارند
و تو پرآشوب ترین
رازِ منی
مَگوترینش بے اجازہ
نفس میڪشے
قدم میزنے
زندگے میڪنے
لا بہ لاے تمام
سڪوت هانگاہ ها
و شعرهام
برای در خواب دیدنت
به کدام پهلو باید خوابید کدام وِرد را باید خواند چگونه باید بود
که از میانِ تمامِ نخواستنی‌ها
یک توِ دلخواه به خواب بیایی؟
‏تو یه قسمتی از درچشم باد وقتی لیلی به بیژن میگه دوستت میدارم بیژن در جوابش میگه:
انگار دنیا رو گذاشتی تو دستام میخوام بگم دوست داشته شدن توسط کسی که
دوستش داری همین‌قدر دل‌نشینه همین‌قدر کافیه همین‌قدر ارزشمنده و همین‌قدر بزرگه

هر شب خیال
اشتیاق ِ
چشم هایت در سرم بارید
خدا
میلِ تماشای ترا
در باورم بارید
و من به تو مربوطم
‏طوری ‌که ‏
اندوه به شب
‏طوری ‌که صدای ‏بنان به حاشیه غروب
‏طوری‌ که آن ‏قناری زرد غمگین به شاملو
‏بی‌ آنکه هیچ‌ کدام
‏دلیل قانع ‌کننده‌ ای داشته باشم
تو بیا شبیـهِ سـاحـل آغـوش بـاز کـن‌تـا خیـالِ دریـا بـودن کنـم
خـدایـم بـاش تـا بـا شعـر عبـادت ‌شـوی مجنـون بخـوان مـرا تـا قـاب بگیـرم صـدایـت را‌ حـالا دیگـر از سینـه ی دیـوار هـم
نجـوایِ دوستـت دارم ‌مـی آیـد
بیشتـر دیـوانگـی کنـم بـا مـن مـا مـی شـوی
تو قشنگی مثل رگه های افتاب لای ابرای پنبه ای
مثل نشستن اولین برف زمستون پشت پنجره
مثل بوی شکلات داغ بعد از حموم
مثل غلت خوردن لای یه بغل قاصدک
مثل مزه ملس نارنگیای نوبرونه
مثل اهنگای پلی لیستم و صدای شروین
مثل ستاره هایی که وقتی میخندی تو چشمات میبارن
مثل تموم حرفایی که توی سرم برات نگه داشتم
مثل تجربه ی حس هایی که تا به حال نداشتم
مثل خیال کردنت با احتمال زیادِ براورده شدنت
‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎  مرا هوای تو هرگز ز سر به در نرود????
خیال چشم سیاه تو از نظر نرود
سرم به پای مزن گر بر آستانه ی تست
ڪه گر سرم برود عشق تو ز سر نرود????
ما را حرارتے
ز نفــس‌هاے تـ∞ـو بــس اســت

تــــو را در
آااغوش خواهم
ستود به نرمے وآرامی ڪه فقط صدایِ تیڪ تااڪ ساعت
سڪوت را بشڪند
و من به جایِ
چشماانت بگویم
دوستت دارم
راستش را می‌گویم
آه که دوست داشتن تو
چنین که دوستت دارم
چه دردآور است
با عشق تو هوا آزارم میدهد
قلبم و کلام نیز
پس چه کسی خواهد خرید
یراق ابریشمین
و اندوهی از قیطان سپید
تا برایم دستمال های بسیار بسازد آه که دوست داشتن تو
چنین که دوستت دارم
چه دردآور است
من اینجام
درست وسط دلتنگی
در عمیق ترین نقطه ی آن
و نفس های باقیمانده ام
به عشق
آمدن تـــو
دم و بازدم می شود
آنقدر سرگرم دوست داشتنت شده ام
که بجای بوسیدنت
مینوشمت
و بجای در آغوش کشیدنت
در تو حل میشوم
مرا ببخش اگر این چنین
گیج و گنگم
و من هر روز لباسهایم را
به رنگ دلخواهت می پوشم
و در خیالم موهایت را هم که برایت
خودم عاشقانه شانه میزنم حالا برای یک با تو بودن
خودت بگو
دوست داشتنت را چگونه دم گوشت بگویم که جز صدای من
هیچ صدایی دم گوشت
شکوفه ندهد
ولی مانند روز برایم روشن است
میدانم روزی می آیی من در آغوش تو
خوش خنده ترین زن ِجهان خواهم بود
و تو با ارزش‌‌ترین مرد جهان
چون من عاشقت شدم
و قرار است بمانم و قرار اَست با تــو از تمام لحظه‌ها گذر کنم واژه ها از آن به بعد چقدر زیبا کنار هم چیده میشوند‌مانند این چند واژه
دوسِت دارَم وقتی که پاسخش میشود
مَن هم

پاریس تمثیلی از
خیال لب های توست شهر بوسه های تب دارم می نوشم شراب لبت را مست در شب کریسمس تلو تلو خوردم در شانزلیزه آغوشت که انتها ندارد این خیابان گناه بگذار همه ببینند همه بدانند
من مریم مجدلیه ام و توعیسای من
و چشمهای من خاکستری ست که از عمقهای آن
ققنوسهای رنج جهان می زایند
تنهایم
از آن زمان که
شیدایی خجسته ام از من ربوده شد
مرور میکنم هر شب قبل از خواب تمامِ عشقم را مانند قرصِ آرام بخشی که
دکتر برایم تجویز کرده مرورت اما آرامم نمی کند بلکه تنها دلتنگ تر می شوم و این قصه تلخِ هر شبِ من است
همه ي اين ها براي توست
تا لبخندي بزني
و من آرام بگيرم
ساز ِ دست هايم را کوک کرده ام
تو را مي شناسند
مگر مي شود
خاطره باشد و تو نباشي کافي ست
نه با چشم
چشمهایم را باز میکنم
تو را میبینم دوست داشته شدنم را میبینم بیقرارت
میشوم، هر روز بیشتر از دیروز تو را دلبرانه
عاشقانه دوست میدارم
و این خودش شروع چند باره یِ
زندگیست
مرا آرام دوست بدار
میان نفس کشیدن های مدامت
میان مرمرین بلور نگاهت
و رهایم کن در خویش
تا حضور مقدس آرامش
که تب کند وجودم
از تداوم لبخندت
بر سایه سار شکوفه زار دستانم
مرا آرام دوست بدار
از هرم گرم نفس هایت
تا نهایت عشق
اجازه‌ات را از آسمان گَرفته ‌ام
عـوضِ
ستاره‌ی
نداشته ‌ام
امشب دیوانه ی انحصاری ات باشم
ماه جان
ابر که سهـل است اصلاً پشت خدا
قایـم شـو
جفتتان را خواهم بوسیـد‌‍
عشق شعبه ی دیگری ندارد به جز چشم های تو تو با همین چشم ها
پشت پیشخوان دوستت دارم
عاشقانه می ایستی
و راه به راه
برایم
ناز می فروشی
و هی ناز می فروشی
و ناز می فروشی
دیشب به خیالم به لبت بوسه زدم.
صبح شد نفسم عطر تـو دارد هنـوز

شب كه مى شود
من و باران و لالايى نفسهايم
حرفهايى ست كه هيچ وقت به تُ نگفته ام
تُ  بدان
هر كجاى دنيا كه باشى
باران به خاطر دوست داشتن
تُ  مى بارد
تو که خیالت هست
ڪه قلبم دیوانه ے توست
و زیبایے نگاهش همچون دریایے توست
ڪه در قلب من
همواره جارے است
انگار ڪسے جز تو
به چشمانم نمے آید و
تـــــღـــــو
قشنگ‌ترین
تماس از دست
رفته‌ے آغوش منی
خودت بگو ڪے ڪجا
در کدام جهان در کدامین خیال
در ڪدامین نیمڪت خالے
یا ڪدامین ڪافه‌ے چوبے
یا زیر ڪدامین درخت چنار
و یا زیر ڪدامین باران
منتظر زنگ
آغوشت باشم
ترجمه عشق می ڪنم برای تو بهترینم به تصویرسازی می پردازم صورتت را چشمانت را لبهایت را فرهاد وار از تمام ڪوهها تندیسِ عشق♡می سازم نیاموخته می دانم ڪه دوستت دارم
چگونہ مے توانم
دوستت نداشته باشم
تو ڪه برهنہ در جان شعرهایم
نفس نفس میزنی
در بے تابیهاے دلم دست میبَرے
بیا و گره بزن
آغوشی را به تنت که دلتنگ توست
عشق در وقت نیاز
آغوش میخواهد و یک شانه‌ی محکم

شب‌ها
خیالت به سرم میزند ذوق میکنم و پنهانی میخندم چشمانم برق میزند و تو را می‌بینم که در انتهای چشمانم ایستاده‌ای می‌بینیم از ماه هم زیباتر شده‌ام اما بدون تو
به آسمان نمی آیم
به حتم
طعم چشمانت
دلچسب ترین
قهوه ی دنیاست
و من در کافه ی دنج دلت
جرعه به جرعه
می چشم‌
لذت گرمی عشق را
دوستت دارم هایت را
حواله ی آغوشم کن
سرمستم از بوسه هایت
میچرخم و میچرخم
همچـون پروانه به دور شمـع
این بوسه های ناب
عجیب تنـم را میسـوزاند
و مرا به جنـون میکشـاند
هیچکدام از
خواب های مـن
رویاهای صادقی نیستنددروغ می گویند تا می خواهد دستم به تو برسد زیر پایم را
خالی می کنند
تو نیستی
و تمام سهم من از عشق
استشمام
عطر دلتنگی است
که در غیابت
درون آسمان قلبم شناور است
کاش می دانستم
از کدامین سوی مشرف می شوی
تا چشمانم را
فرش نگاهت کنم
قلبم را عاشقانه
پیش رویت بگسترانم
تا بیایی
آغوش بگشایی
و خوشبختی را به لطف حضورت
پیش رویم پاگشا نمایی
هیچ چیزی جز تماشای تو
اندوه بیشمار را از دلم نمی تکاند
و جز دوست داشتنت درون قلبم
هیچ نمی ماند
در میانِ شلوغی های ذهنم جای یک دوستت دارم
از زبانِ تو
چقدر خالی ست
بیا و سرت را
بر سینه‌ام بگذارتا این زندگی
به رنجی که می‌‌کشیم بیارزد
آنگاه که
صدای تو را می‌شنوم
می‌پندارم که می‌توانم دیگر بار
از تو شعله‌ور شوم
جام چشمان تو را
من دوستش دارم ولی
بی‌گمان معشوقه‌اے دیگر
خمارش می‌ڪند↯

شب كه مى شود
من و باران و لالايى نفسهايم
حرفهايى ست كه هيچ وقت به تُ نگفته ام
تُ  بدان
هر كجاى دنيا كه باشى
باران به خاطر دوست داشتن
تُ  مى بارد
به شوق دیدارت
نبض زمان
و ستاره های آسمان را
می شمارم
بی قرار قرارم
تا چشم های انتظارم
طلوع خورشید تو را
به نظاره بنشینند
و تمام عمر عاشقی کنم
و سنجاق ميكنم تورا به عاشقانهايم گويي كه تو در ميان همه چيزي خود جاني
جان را عزيز ميدارم
بر شوق وصال چشمانت
ميسرايم به آغوش خيالم ميكشانم تورا عطر نفسهايت متولد ميكند مرا كودكی ميشوم پر از تمنای خیال آغوش تو
اما تو‌ قلبی آتشین در سینه داری تو که خوب و کمیابی
مهربانِ بی همتا
دلتنگ شو
سراغم را بگیر
این فاصله را بردار
صدایم کن
بگذار طنینِ صدایت بپیچد
در تمامِ من برای این روزهای تلخ
نوشدارو باش خوشبختی به همین سادگی ست
که باشی و بمانی و بمانی
هر چند دور
هر چند دور و دورتر
من به همین هم قانع ام
جواب ؏شـــق دوستت دارم نیست
     جواب عشق
       بوســــــه ای‌‌‌
   از سر شیــــدایی  است
و خیال آغوشـــــت
میتوانــد قشنگتریــڹ
سرخط خبــرها بـاشد وقتی
تـــو میتوانــــے
قشنـــگ تریڹ تیتر زندگـے
مـــڹ بـــــاشی
و چشم های تُو
زادگاه خورشید است
نگاهم که می کنی
صبح در دیدگانم حلول می کند
روشن می شوم
نور می گیرم
و در تقویم باغچه خیالم روزی دیگر
رقم می خورد

‌

شب
هجـوم چشـم‌هاے تـوست
وقتی ناڪَهان
در مـن شعـرے می‌شـوے
بہ وسعـتِ عاشقانه ی یڪ زندڪَی
شب را دوسـت دارم
وقتی سـرآغـازش تـو باشی
راز چشمانت
چیست ڪه وقتی با آن
لبخند زیباے نگاهت به من
می‌نگرے دلم از شوق لبریز می‌شود
شورے می‌گیرد جانم و تمام
عاشقانه‌هاے دنیا را ارزانۍ چشمانت می‌ڪنم
و در این
سکوت شب
مرا به نجوایی بکشان
سرشار از نوازش دست
زیر نور مهتاب
آرمیده در آغوش هم
بوسه‌هایی کشدار
با طعم شیرین لب‌هایت
لبریزم کن از عطش عشق و رهایم مکن
تو دلیلِ اعتقادم به عشقی
تو دلیلِ دیوونگیِ منی
تو‌ فرشته‌ کوچولویِ منی
تو تنها همیشگیِ منی
تو‌ قشنگ‌ترین‌ تعهد‌ِ منی
تو امیدِ بینِ همه‌ حسایِ بدَمی
تو پایان‌ِ هَر‌ جستجوی‌ مَنی
تو ثانیه هایِ منی
و اگر تو‌
درون قلب من نبودی
پس این همه تکاپو برای چیست این همه تپش برای کیست و اگر تو
درون قلب من نبودی
پس من برای چه مینویسم من برای چه زنده ام و من به چه امیدی در انتظار فردایم تو تمام انگیزه ی من
و تمام ذوق من برای آمدن فردای عشق توست
دلتنگم در حصار عشق
گردا گرد تنهااایی برای آغوشت صدایت نگاهت میخوانمت مرا فقط کمی باور کن
یکی از قشنگ‌ترین نوشته‌های عاشقانه‌ای
که خوندم این نوشته از جواد گنجعلی بود به خاطر داشته باش در روزگاری که عشق
مسخره به‌ نظر میرسید دوستت داشتم و کار
دیوانگان جدی‌گرفتنِ همین کارهای مسخره بود

☃️❄️????
 ‌ ‍ شب
پر است از
رد پای
خورشید چشم هایت
نگاه کن
ستاره بارانِ
آسمان لب هایم
به شوق بوسیدنِ
رد پای توست
که شب هایم را
روشن می کند
اگر هر شب
لبخندِ دلنشین ات
ونگاه مهربانت
برکت زندگی ام باشد
چیز دیگری از خدا نمیخواهم
جز همیشه بودنت در کنارم ‌‌‌
هر شب از بلندےِ نڪَاهم
پيشانی‌ات را می‌بوسم عطر فنجانت را آغشته به ڪَل‌سرخ می‌ڪنم تا عشق از دهانت نيفتد‌ وقتی جهان
رڪَ سرخی می‌شود
        ڪه
    تا امتداد قلبم
 از سمت تو ڪشيده می‌شود
هر شب
دوست‌داشتنت را
تڪرار می‌ڪنم و با خیال این عشق آهنڪَ چشمانت را می‌بوسم در قلب پر از تپشم می‌خوانمت اے زیباترین عشق
در وادے محبت ققنوس‌وار در منی و می‌سوزانی
                  درون پر از التهابم را
و سهم من از تو
دلتنگی بی پایانی‌ست
که روزها دیوانه ام می‌کند
شب‌ها شاعر
با خیـالت زندگی میکنــم
و با خودت عاشقــی
کاش دو بار زاده میشـــدم
یکی برای مـــردن در آغوش تو
یکی برای تماشـــای عاشقی کردن
برای تو و روزی که در آغوشت بگیرمت
و تو معاهده‌های صلح تاریخ را
به چالش می‌کشی
عطر پیراهنت
بهترین سفیر صلح جهان است
بیا و مرا در آغوشت بگیر
آنقدر عاشقانه که وابسته ات شوم
جوری که جز آغوش تو
هرگز،
پرِ پروازی نداشته باشم

امشب نبض بوسه هایت قلقلک میدهد
گونه های شب بو را ضمیر دهانم
معلق میان نفس‌های تو
پنجره،ماه،همه
عطر تو را سر میکشند کاش در آغوش رویاها
خواب بمانیم تا ابد پلکهایم طفره میروند
بیداری را
شب که می آید با خودش تُو را می آورد تُو را که نه خیالَت را خودت که هیچوقت نیستی ولی خیالَت امّا مثل تُو نیست و تا جانَم را نگیرَد قصدِ رفتن ندارد
از من
درمقابل شب شفاعت کن از من درمقابل دلتنگی از من درمقابل بی‌خبری از من درمقابل فکر کردن به اینکه حالا
درست در همین لحظه داری چه‌کار می‌کنی از من
درمقابل فکر کردن شفاعت کن
جهانم آشفته است جهانم میزان نیست جهانم پر از اضطراب است لحظات چموش‌اند تنها هنگامی که به شما می‌رسم رو به روی تو‌ام و به تو سلام می‌کنم آن زمان جهان به تعادل می‌رسد جواب بدهی یا نه تو جهان مرا متعادل می‌کنی
مثل یک شعر
بامن رفتار کن
همانی که دوست داری
هنجار سطرهارا بشکن
لای یکی از سطرها
دکمه های پیرهنم را واکن
چتر واژه هارا ببند
بگو
باد بوزد
باران ببارد
شعر بیاید
مرا
در آغوش بی قرار تو بنویسند
تو یکی من هم با تو یک شده‌ام هر چندبار که تو را و خودم را می‌شمارم همه یک است یک عدد قُدسی است عدد دوست‌داشتن عدد دانایی و عشق است اعداد خلاصهٔ آئین دلبری هستند
و در چشمهای
تو فریادی ست آن هنگام که دوستت دارم را
با بغضی بی اختیار در برابرم
معنا می کنی
بیا حواس دلمان را
پرت کنیم
مثلاً تو دلتنگ ترین
قاصدک دلم را عاشقانه صدا کن و من از کوچه کوچه ی
قطبِ احساست
تمام فاصله ها را
قدم به قدم یواشکی بردارم

☔️
هر شب در گوشِ تو
عاشقانه ترین شعرها را می خوانم
و خاطره ام را یک به یک
پاک می شوند در طعم خیال لبهایت
عطرت را از میان امواج مویت
تا مرز ناهموار گردنت
حس می کنم
و برای هم آوا شدن در آواز ِ نفست
چند نقطه کافیست
تو در قلب ِ منی
آنجا ڪہ هَـــر ثانیہ
صدایی دوست داشتنت را
اعتراف می‌ڪند
آنقدر ڪہ تمام رگ‌هاے تنم
می‌دانند من تــــو را
زندگی می‌ڪنم
امشب
از دنیا یک پنجره ی نیمه باز
رو به مهتاب میخواهم که دست عطر گل شب بو را بگیرم
و با نسیم میهمان خوابت شویم تو بخواب
من تماشایت میکنم
نفس هایت را می نویسم این ناب ترین شعر عاشقانه ی جهان خواهد بود
می نویسم امشب
تمام تورا
واژه ها همدیگر را در آغوش کشیدند
از بی تابی من
ستاره ها می رقصند
آسمان جشن گرفته
مرا آرام نمی کند
این بزم
همه ی کهکشان فهمید چقدر آغوشت را کم دارم
تو هم امشب مرا در خوابت
تعبیر کن
شاید آرام بگیرم
????می شود روزی تـو را قدری تماشایت کنم
آنقدر محوت شوم درخویش پیدایت کنم
میشود روزی شوم مست از مِیِ لبهـای تو
بـا غــرورِ خستـه ام حـلِ معمـایـت کنم
میشود قـدری نشینی محوِ دیدارت شوم
آمـدم تـا عـرصـه ی محشر تمنـایت کنم
علـتِ خلـقِ منی ای منشـاءِ احساسِ من
آرزو دارم کـه صدها بـوسه بـر رویت کنم????

????
دَر این قَحطی عِشق
دِلَم صَندو‌قچِه‌اے‌ست ڪوچَڪ و مُحڪم
مَملُو از عِشقِ تُو
اما دَرونَش نامُ تُرا
دَر پارچِه‌ےسِفیدِ مُحَبَت پوُشاندِه‌ام
مَن هَنوز هَم
به دُور از چِشمِ حَسُودان
                 دوستت‌دارم
شب چشمان توست در دم‌ و بازدم نفسهایم ڪه بی‌‌بهانه مرا به زندڪَی میخواند و روحم را به نرمی نوازش می‌دهد مثل طنین زیباے عشق
مثل رد بوسه‌هاے ڪَرمت
برڪَونه‌هاے خیالم
   ڪاش میدانستم
چه ڪرده‌ایی بی‌آنڪه ببینمت
                  آرام جانم شده‌ایی
عاشقی
شوخیِ سنگینے بود
ڪه این روزگار‌ با من ڪرد
ارمغانش موهاے سفــید روزهاے سیــاه و سالهایــے ڪه عاشــقي ڪردم
بے آنڪہ
معشوقے داشتہ بــاشم‌‌‌‌ ‌ ‌‌‌‌ ‌ ‍ ‌‌‌‌
هر روز اتفاق عاشقانه تری
در من رخ می دهد دیروز در خیالم تو به شکل پیاده رویی بودی
که تو را آنجا دیدم
امروز به شکل
شاخه گلی سرخ بود که تو برایم هدیه
کردی و فردا
شک ندارم به شکل رقص کُردی خواهد بود
که تو دستهایم را می گیری و من
قدم هایم را با قدم هایت هماهنگ میکنم
ڪنارم بمان چشمانم بدجور بہ نور چشمانت
نیاز دارد
ناتمام مرا تمام ڪن
با یڪ نڪَاه
با یڪ سخن
با یڪ ماندن
من پُࢪ از دوست داشتنِ توام
پࢪ از ذراتِ معلّقِ عشقت
پࢪ از آغوشی که الگوے
قد و قواره‌ی توست
و حجمِ تنِ تو را در خودش
گود انداخته است
من مسئولِ خواستنِ توام
و سرودے از این بهتر براے
سرودن نداࢪم
????????

????
چقـدر دوست دارم
خیال دستهایت را
ڪـه دستهای ڪوچڪم را
درآن جا بدهی
و نوازش کنی
تا بفهمم تو ڪنارم هستی
ومــن تڪیـه گاهی مطمئــن دارم
تو آمدی
زمان خشکید
در تب نگاهمان
بوی شب قشنگ آمد
دلم دچار شد
به شب عشق
و امشب
آغاز من هست
همین امشب را
در چشمانت زندگی می کنم
امشب مرا
عاشقانه دعوت کن
با بوسه ای تا تسخیر آغوشت
خیابان‌های پاییز را قدم می‌زنم
بی‌چتر
در باران
کافه به کافه قدم‌هایم می‌گویند تنهایم
اما خیابان‌ها به یادم می‌آورند
من کسی را
بسیار دوست دارم
گاهی بگذار سیر نگاهت کنم
گرچه سیر نمی شوم
گاهی از عشق بازی خسته ام کن
گرچه خسته نمی شوم
گاهی اجازه بده
دوستت داشته باشم
گرچه می دانم دوست داشتن 
برای تو کافی نیست
اما بگذار فعلا  دوستت داشته باشم
اعتراف مي كنم
كه از پس نخواستنت بر نمي آيم
مي خواهمت
چنان كه كودكي رويايش را
پرنده اي بال هايش را
و عاشقي معشوقش را سخت مي خواهمت
آبي آرامم
اي عشق
کوتاه می نویسم
یک
دو
سه ،
آهای ای عشق
تا پایان جهان
یک بار
اما همیشگی
دوستت دارم
سهم ِ من از تو عکسی ست که هر شب دکمه ی پیراهنم را باز می کنم
موهایم را شانه می زند
به چشمانم شب بخیر می گویم
و برای قلب ِبیمارم عشق دَم می کنم
یڪ شب مے آیے،ڪہ همہ ے ماہ را فروختہ ام
فروختہ ام فقط بہ یڪ بار نگاه
فروختہ ام بہ یڪ بار خندیدن
بہ درخشش یڪ پولڪ از پیراهن
و بہ برقے از خندہ ات
بہ یڪ قدم از فردایے ڪہ قرار است بیاید‌ فروختہ ام بہ تار مویے از تو ڪہ همہ ے موسیقے من است
من زلمس نفست
قصد زیارت دارم
من به بوسیدن
لبهای توعادت دارم
عطر موهای تو
ارامش شبهای منو
اندر ان قصه به صد شیوه
حکایت دارم

╭????????

عشق هرگز مطالبه نمی کند، همیشه می بخشد، عشق همیشه رنج می کشد اما هرگز آزرده خاطر نمی شود، عشق هرگز انتقام نمی گیرد.
“گاندی”

می شود روزی تـو را قدری تماشایت کنم
آنقدر محوت شوم درخویش پیدایت کنم

زمزمه ی عشقت
خوش ترین ترانه ای ست
که به گوش جان می رسد
تازه شد نفسهایم
با هر نت این آهنگ
هم نوا می شوم با تو
تا بخوانم سرود عشق را
که این هم سرایی زیباترین
اثرعاشقانه است در دنیای موسیقی
و دوست داشتن تو
قشنگ ترین بهانه ی
تمام عاشقانه های من است
اصلا خودت بگو محبوب من
دوست داشتنت چند خط است
که هر چه خط به خط روی قلبم مینویسم
تمامی ندارد خطهای دفتر احساسم
تو واسه تپیدن این قلب همیشه بهونه ای
تو تنها خواسته ی من از خدایی
زمین هرجوری که بگذره مقصد من تویی
بودنت از نفسی که تو سینمه برام واجب تره
کنار تو بودن منو بیخیالترین و عاشق ترین آدم دنیا میکنه دوست داشتم بودی و ازت قول میگرفتم
قول میگرفتم که همیشه وفادار هم باشیم
تا آخرش مثل روز اول باشیم
????نشاط انگیز و جان افروزِ عشق است
????به  دیبایِ  غزل گُلدوزِ  عشق  است
????کدامین  روزِ  تقویمش  مهم  نیست
????برایم   دیدنِ  تو    روزِ  عشق  است
دوستت دارم
فقط یڪ جملہ نیست
عشقِ نابِ خفتہ در یڪ سادگیست
دوستت دارم گلِ بي ادعا
دوستت دارم تمامِ لحظہ ها

نذر کردم در هر زندگی عشق من تو باشی فقط توووووووووووو

میان این آدمهایی کـه 

ٺو خودِ منظره ی
عشقی و من محو ٺوام
بی بدیلی ٺو فقط
باش نڪَاهش با من
؏شـقِ ممنوعه میانِ
من و ٺو شڪل ڪَرفٺ
ٺو فقـط حبس دلم
باش ڪَناهش با من
دستان‌ام در تو گره می‌خورد
دستان‌ات در من می‌کاود
و در این تکاپوست
که به‌هم بافته می‌شویم
آن‌سان که چون صدایم می‌کنند
تو سر برمی‌داری
ترنم موزون نگاهت
پروانه ای می پروراند
در پیله ی اندوه
و آیینه در ترسیم نگاهت
عاجزانه؛ به خاکستر اعتقاد
نور میپاشد
شاید در آغوش خلوتم
موسیقی چشمانت
ترانه ای شد سوزناک
شوق تو
عادت خطرناکی ست
که نمی دانم چگونه از دست آن
نجات پیدا کنم
و عشق تو
گناه بزرگی ست
که آرزو می کنم
هیچ گاه بخشیده نشود
بودنت مثلِ
گذاشتنِ پاهاے خستہ و تب دارم
در آبِ سردِ رودخانہ است همانقدر دلچسب همانقدر لذت بخش همانقدر دوست داشتنی
دلم میخواد مثل پروانه
که دور گلش میگرده دورت بگردم
دلم میخواد مثل بارونی
که روح برگو به نوازش میگیره نوازشت کنم
دلم میخواد دستام مثل باد با موهات بازی کنه
دلم میخواد به قشنگترین حالت ممکن بغلت کنم
شاید مثل تار های بهم تنیده شده
شاید هم مثل گیاهی که دوره تنه
یک درخت رشد کرده و بهش پیچیده
می دانم رنگ چشمانمان فرق دارد
و خورشید در جغرافیای
تو گرمتر اسـت اما مهم نیست
بیا و تمام این ها را از یاد ببریم
دستانت را در دستانم بگذار می خواهم تنها چند قدم
میان مردم این شهر
میان شلوغی خیابان‌ها
تو را داشته باشم
لانگ دیستنس یعنی :
تو هیچ خیابونی باهم قدم نزدیم
ولی من بجاش تو کل کوچه های
این شهر به تو فکر کردم

???????? آرزویم این ‌است ؛

????????
مرا
به مهمانے شبِ چشمانت ببر
پیشڪشم به تو
ترنم باران است
دستهاے خالے ام را پس نزن
غرورت را بشڪن تن عریانِ ڪویر
همیشه تشنهٔ باران است
شب را
به خیال لالایی های
ناخدای خیالت دوختم
اما قرار است
صبح شود
مانده ام
بادبان عشق را
به دستان که بسپارم
دوباره شب شد و باید تو را بهانه کنم
تو را بهانه ی یک شعر عاشقانه کنم
همیشه بین تو با من زمان به قهر گذشت
گلایه از تو چرا؟ باید از زمانه کنم
دگر‌‌ به سینه ی من باز بر نخواهد گشت
اگر که سوی تو دل را دمی روانه کنم
برای اینکه به خانه به عشق برگردم
تو ای ستاره ی قطبی تو را نشانه کنم
پس از تو لانه ی‌ من هم به دست باد افتاد
بیا که گوشه ی آغوشت آشیانه کنم
بیا که با تو کمی درد دل کنم امشب
کنار من بنشین تا انار دانه کنم
شبیه موی تو شب های سرد طولانی ست
به انتها نرسد هر چقدر شانه کنم
و شمیم عطر عشق ات
مے لرزاند
چهار ستون دلم را
در سراب هوس
به بالینم بیا و بگذار از بند بند تنت
عبور ڪنم
و با احیاے لبهایت
معجزه ڪنم
در آغوشت
اے پرستار شبهاے دلتنگیم
تو را با خیالم به آغوش کشیدم
و بعد از آن
به هر کسی ،دست رد زدم
هر شب کمی از مرا با خودت داشته باش تا کسی از پشت حیاط خلوت ذهنش
به نگاهت چشم ندوزد ما بازیگران مشهور شهر می شویم
و عشق را
به ذرّات عناصر خلقت بدل می کنید گویی از ابتدا آسمان
شهر کوچکی بوده تا ستاره ها را
به دامان شب بدوزیم
و شاید ماه عاشق تر شود و هرگز از پشت پنجره ی اتاقم
دورتر نرود من با تاریکی میانه ی خوبی ندارم

????
زمزمه ی عشقم
خوش ترین ترانه ای ست
که به گوش جانت می رسد
تازه میشود نفسهایت
با هر نت این آهنگ
هم نوا می شوم با تو
تا بخوانم سرود عشق را
که این هم سرایی زیباترین
اثرعاشقانه است در دنیای موسیقی ام
و هر شب بدون خیال خمار چشمانت
شبم بخیر نخواهد شد
خیال آغوش تو انقلابے بہ پا مےڪند
در عمق بےنهایت عشق
برایت خواهم نوشت
از حدیث تلخ بغض‌هایم و تا ابد
از قناعت به یک خاطره یک یاد یک شب مهتاب
از صبوری من و جای خالی‌ تو
و شب‌های من
برایت خواهم نوشت
حتی تو هم برای من نبودی
می خواهی زمین شوم
و در یک صورت فلکی دورت بگردم
تاببینی چقدر خورشیدی در زندگی من ببینی چه جانے می گیرم از
گرمای وجودت می خواهی زمین شوم تو در من راه بروی قدم بزنی
و ببینی چگونه سبز می شوم
از هر قدم ات
ﻫﻮﺱ ﮐﺮﺩﻡ ﭼﻨﺎﻥ ﮔﯿﺞ ﺷﻮﻡ ﺍﺯ ﺗﻮ
ﭼﻨﺎﻥ ﻣﺴﺖ ﺷﻮﯼ ﺍﺯ ﻣـﻦ
ﺯﻣﯿﻦ ﺳﺮﮔﯿﺠﻪ ﺑﮕﯿﺮﺩ
ﮐﻪ ﭼﺮﺍ که من ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ
ﻋﺎﺷﻖ تو ﻫﺴﺘم
مبادا امشب دیر کنی تمام جانِ من
به همین دیدارهای شبانه اسٺ
رویاهایی که هر شب می بینم
تا زنده بمانم

????????
به چه مانند کنم خلوتِ آغوشِ تو را بهیکے بسترِ گل
بهپرستشگهِ عشق
ےابه خلوتگهِ جان ها که غم از یاد برد بهنفس هایِ بهار ےابه یڪ خرمنِ یاس
که شمیمِ خوش آن را همه جا باد برد به چه مانند کنم من ندانم
به نگاهے تو بگو
به چه مانند کنم
تـورا بشڪلِ یڪ شب زیبا و رویایی دوست دارم
از آن شب هایـے ڪه
باران شبِ قبــل
آسمانش را روشــن و شـفاف
هـوایش را پاڪ و مطبـوع و حال دلش را عاشـقانه و پـرشورڪرده است
مــن
تــورا
پاڪ دوست دارم
برای توصیف شبم
به چیدمان واژه‌ها نیاز نیست شبم حس زیبایی‌ست
وقتی به یادت
لبخندی کوچک بر لب‌هایم می‌نشیند
بیخیال
سبک
آزاد شدم
رها مثل پیراهن بی گیره
روی بند‌می رقصیدم در باد ناگهان
دستی گره زد مرا
به بند خیال تو و من ماندم
حجم وسیع دلتنگی
و گرهی که به دستان تو باز خواهد شد کاش باد مرا می برد
نفسم بند نفس های تویی ست
که با هر بندش
می کوبد نام تو را بر نفسم
می شکند ذره ذره سقف نازک دل
می چکد قطره قطره دلتنگی
تو کجایی تو کجایی
باید آغوشم را برایت باز کنم
باید مثل نفس نفس هایم
دم گوشت
دوستت دارم ها را به تکرار فریاد کنم
شعر بودی
آمدی به ذهنم
نوشتمت
تا از یادم نروی
باران بودم
باریدم در شب تنهایی ات
پنجره را بستی
تا فراموشم کنی

تو صدات آرامش داره
چشمات‌ آرامش داره
اصن نگاه کردن به تو
حرف زدن با تو آرامش‌بخشه:)
وقتی میگم مثل مُسکن میمونی
یعنی همین ! یعنی با حرف زدنت
دردامو یادم میره ، مشکلاتمو یادم میره
ناراحتی و غصه هام همشون از یادم میرن
چون تو آرامشی ، دارویی ، اعتیادی ، مخدری

شاگردی از استادش پرسید: عشق چیست؟
استاد در جواب گفت به گندومزار برو و پرخوشه ترین شاخه را بیاور اما در هنگام عبور از گندومزار به یاد داشته که نمی توانی به عقب برگردی تا خوشه ای بچینی شاگرد به گندمزار رفت و پس از مدتی طولانی برگشت استاد پرسید چه آوردی؟
و شاگرد با حسرت جواب داد هیچ هر چه جلو می رفتم خوشه های پرپشت تر می دیدم و به امید پیدا کردن پرپشت ترین تا انتهای گندمزار رفتم استاد گفت عشق یعنی همین شاگرد پرسید پس ازدواج چیست استاد به سخن آمد که به جنگل برو و بلندترین درخت را بیاور اما به یاد داشته باش که باز هم نمی توانی به عقب برگردی شاگرد رفت و پس از مدت کوتاهی با درختی برگشت استاد پرسید که شاگرد را چه شد و او در جواب گفت به جنگل رفتم و اولین درخت بلندی را که دیدم انتخاب کردم ترسیدم که اگر جلو بروم باز هم دست خالی برگردم استاد باز گفت ازدواج یعنی همین

به قلب توـ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
بوسه زدم
دریای آرامت را طوفانی کردم
مرا ببخش خداوندگار عشق
موجها میدانند
هم آغوشی ساحل
حاصل دیوانگی ماه و دریاست
یڪ ٺار ز مویٺ
به جهانی ندهم من
دیوانه و رویٺ
به جهانی ندهم من
راندم همه را ٺا ڪه
به رخسار ٺو مانم
یڪ لحظه زبویٺ
به جهانی ندهم من
قلبی دارم که صاحبش تو هستی چشمانی دارم که قفل تو چشماته نگاهی دارم که متعلق به توست فکر و ذهنی دارم که دائم درگیر توست من تماماًدرگیر تو ام ای دلبر من تماما متعلق به تو و تماما خواهان عشق توست
وقتی میخوام از تو بنویسم باید بگم داشتن تو برام :
مثل خوردن باقلوای تازه با چایی زعفرونیه
مثل وقتی که یهویی دلم میریزه و
پروانه های ابی روی قلبم میشینن
مثل بوی بهشتی خاک بعد بارونی
مثل قدم زدن روی شنای داغ ساحل
مثل حس دلنشین خنکی بادی لای موهام
مثل زیبایی هوایی دم دمای صبح
مثل کورس قشنگ موزیک مورد علاقمی
بابا اصلا میدونی چیه بودنت توی قلبم مثلِ درخت گیلاس شکوفه کرده و همه قلبمو گرفته حالا دیگه قلبم پر از شکوفه های نرم و کوچیک صورتیه
بخواب که شب به کامت است
و من سالهاست شبهای بدون تورا
با چشم های خیس گذراندم