وآرزوی بیکران درخلق های تنگ دختران خیال آلاچیق نو

در آلاچیق هائی که صد سال از زره جامه تان اگر بشکوفید

باد دیوانه یال بلند اسب تمنا را آشفته کردخواهد....

دختران رود گل آلوددختران هزارستون شعله به طاق بلنددود

دختران عشق های دور روزسکوت وکار شبهای خستگی

دختران روز بی خستگی دویدن شب سرشکستگی

درباغ رازوخلوت مرد کدام عشق در رقص راهبانه ی شکرانه کدام

آتش زدای کام بازوان فواره ئی تان راخواهید برفراشت افسوس

موها نگاه ها به عبث عطر لغات شاعر را تاریک میکنند

دختران رفت وآمد در دشت مه زده دختران شرم شبنم افتادگی رمه

از زخم قلب آبانی درسینه ی کدام شما خون چکیده است

لبهایتان کدام شما بگوییددر کام اوشکفته نهان عطر بوسه ئی

شبهای تار نم نم باران که نیست کاراکنون کدام یک ز شما

بیدار می مانید دربستر خشونت نوامیدی دربسترفشرده دلتنگی

دربسترتفکر پردرد رازتان تایاد آن که خشم وجسارت بود بدرخشاند

تادیرگاه شعله آتش را در چشم بازتان بین شما کدام بگویید

بین شما کدام صیقل میدهدسلاح آبانی رابرای روز انتقام

                           (احمد شاملو)

آغاز به مردن میکنی اگر به اصوات زندگی گوش ندهی اگر از خودت قدردانی

نکنی به آرامی آغاز به مردن میکنی زمانی که خودباوری را درخودت بکشی  

وقتی نگذاری دیگران به تو کمک کنند به آرامی آغاز به مردن میکنی اگر برده

عادات خود شوی اگر همیشه از یک راه تکراری بروی اگر روز مرگی را تغییر

ندهی اگر رنگهای متفاوت بر تن نکنی  ویا اگر با افراد ناشناس صحبت نکنی

تو به آرامی آغاز به مردن میکنی اگر از شور وحرارت صحبت نکنی واز احساسات

سرکش واز چیزهایی که چشمانت را به درخشش وا میدارد وضربان قلبت را تندتر

میکنند دوری کنی تو به آرامی آغاز به مردن میکنی اگر هنگامی که با شغلت یا

عشقت شاد نباشی واین شیوه را تغییر ندهی تو به آرامی آغاز به مردن میکنی

اگر برای مطمئن در نا مطمئن خطر نکنی اگر ورای رویاها نروی اگر به خودت اجازه

ندهی که حداقل یکبار در تمام زندگیت ورای مصلحت اندیشی بروی

*امروز زندگی را آغاز کن ؟*امروز مخاطره کن ؟ *امروز کاری کن ؟* نگذار به

آرامی بمیری ؟ *شادی را فراموش نکن ؟***

                   (بامپراستیکر)

ای صدف زندگیم صدای تو امشب برایم بهترین سمفونی دنیا را نواخت

صدف زندگیم دل من با تک تک مژه هایت مشغول است

چه بگویم سخنی نیست **می وزد ازسر امید نسیمی

لیک تا زمزمه ساز کند**درهمه خلوت صحرابه ره اش نارونی نیست

چه بگویم سخنی نیست**پشت درهای فرو بسته

شب ازدشنه ودشمن پر**به کج اندیشی خاموش نشسته ست

بام ها زیرفشارشب کج کوچه **از آمدورفت شب بدچشم سمج خسته ست

چه بگویم سخنی نیست**در همه خلوت این شهر آوا

جز ز موشی که دراند کفنی نیست**وندراین ظلمت جاجز سیانوحه ی

شو مرده زنی نیست ورنسیمی جنبد **به ره اش نجوارا نارونی نیست

چه بگویم سخنی نیست مرا

                                          (احمد شاملو)