تو این هراس و هم همه 

تو این غربت و قهر 

از پشت آوار همه چراغای قرمز شهز 

دلواپس  فرشته هام فرشته های کوچلو 

که رویاهاشون گم میشه تو مرز بغض و آرزو 

عمق خیابون خونشون بی فردایی آیندشون 

تاریکی تقدیرشون خط میکشه رو خندشون 

فرشته های کوچلو شب میگذره فردا میشه 

دنیا یه روزی شبیهه رویای شما میشه 

فرشته های کوچلو زندگی صد تا رنگ داره 

همیشه چرخ روزگار بازی های قشنگ داره 

زمانی میرسه عشق سهم همه قلبها میشه 

خوشبختی گل میکنه همه جهان زیبا میشه 

این یه حقیقتی که ما ناجی هم میشیم

از عمق این تاریکی ها به روشنی پر میکشیم 

به پای تو چه آتیشه یه چشمه جنونه 

چه عشق ما به همه سر طلوع یک ستا ره ست 

تو زندگی برای ما تولدی دوباره ست 

بکش به زنجیرم که بی تو میمیرم 

اسیر تقدیرم فنا پذیرم 

همیشه غمگینم غم تو تسکینم 

بیا به بالینم نذار بمیرم 

ای یار من ساحلم تو دریا 

لبریز آرزوها عاشقترین تو دنیا 

ای یار وقتی من و تو شد ما 

دنیا میشه چه زیبا حتی تو خواب و رویا 

  اگه میخونه نرم کچا برم

واسه من که دل شکستم

از غم زمونه خسته ام

اگه مستی ام نباشه

می پرستی ام نباشه                                           

 دیگه چی تو زندگی درمون دردای منه

اگه میخونه نباشه پس کجا جای منه

اگه قلب منو شکستند همه درا رو بستند

در میخونه که بازه مستی ام که چاره سازه

بعد از این سراغمو ازشب میخونه بگیر

بعد از این سراغمو از شب میخونه بگیر

بعد از این سراغمو از می و پیمونه بگیر

نمیخوام کنار این مردم بی وفا برم

پیش کی عاشق و دیوونه و بی ریا  برم

آخرش مستای میخونه به دادم میرسند

ساقی و شراب و پیمونه به دادم میرسند

                     خوشبختی فقط تو عشق ما بود کجا رفتی کجا رفتی

تازه اول زدودن گرد غریبی از روی همه خاطره هامون کجا رفتی کجا رفتی 

                      بعد از این همه رنج و عذاب چند ساله 

تازه اول درد و دل من و شما بود کجا رفتی کجا رفتی 

                     با نبودنت با نبودنت حال باغچه پریشونه گل رو شو بر می گردونه 

هیچ آرزویی تو دلم یه صبح تا شب نمی مونه 

                     با نبودنت  با نبودنت غم تو صدای بارونه قناری خوب نمی خونه 

کسی تا تنها نباشه حال منو نمیدونه نمیدونه  نمیدونه 

اگه جای  زندگیمون تو بیابونا باشه /اگه فرش زیر پامون زمین خدا باشه 

اگه سرمای زمستون تنمو سیاه کنه/ اگه گرمای تو تابستون هستیمو تباه کنه

بدونم دوستم داری صبر و طاقت میارم /چه کنم دوست دارم

اگه ماه آسمون تنها چراغمون باشه / اگه بوته های خار گلای باغمون باشه

همه عمر ببری شهر به شهر اشکمو در بیاری/با بهانه یا با غم بدونم دوستم داری صبر و طاقت میارم

اگه لحظه هام همش اسیر انتظار باشه /اگه جای زندگیمون فقط یه چهار دیوار باشه بدونم دوستم داری صبر و طاقت میارم